1. DE BODEM

De bodem loopt door de gang
Ze draagt een witte jas dit keer
En een assistent als accessoire
Zwevend om haar heen

De bodem is voor niemand bang
Ze draait de klink om en haar hoofd draait niet mee
Dat hoeft ook niet meer sinds ze weet wat ze weet en ze zegt wat ze zegt
En ze zegt het tegen jou en mij

Zwevend over de bodem
Als popmuziek in een wezenloze snaar
Alsof het net niet genoeg is

De bodem zit naast haar man
Een traanimplosie zonder geluid
De verdieping is er nu eentje lager

De bodem is niet bang
De bodem heeft geen concurrentie
Een bodem piekt waar niemand slaagt

Zwevend over de bodem
Als popmuziek in een wezenloze snaar
Alsof het net niet genoeg is
Zwevend over de bodem
Als popmuziek in een wezenloze snaar
Alsof het net niet genoeg is
Alsof het net niet genoeg is

Wie kan het helpen als de gevaren waarheid blijken
Verder en verder over de bodem tot het verlies
Maar we vechten tegen wat het lijkt
Ja we vechten tegen wat het lijkt

© Sophie van Weert / Heijkoop 

2. IN DE WERELD VAN DE WIJS

Zaterdagmiddag liefde koffie muziek
Vrij om te gaan maar vanavond dus niet
Heb ik misschien me vergist in de tijd of in jou
Of zou ik anders moeten zijn

Wie is dat wezen
Samen op de bank en nergens bang voor
Nergens bang voor

Zaterdagmiddag liefde koffie muziek
Elke dag samen en samen verdriet
Samen kapot en samen weer heel
Om samen weg te rennen van de toekomstmuziek

Elke dag beter
Verder op de tast en nergens bang voor
Nergens bang voor nergens bang voor

En misschien was ik eventjes verdwenen
In de wereld van de wijs
Waar zou ik ander moeten zijn
En misschien waren we eventjes verdwenen
In de wereld van de wijs
Waar zouden we anders moeten zijn
En misschien was ik eventjes verdwenen
In de wereld van de wijs
Waar zou ik ander moeten zijn
En misschien waren we eventjes verdwenen
In de wereld van de wijs
Waar zouden we anders moeten zijn

Zaterdagmiddag liefde koffie muziek
Vrij om te gaan maar vanavond dus niet
Had ik al gezegd dat ik hier heel graag wil zijn
Had ik al gezegd dat ik hier heel graag wil zijn

Nergens bang voor nergens bang voor nergens bang voor
Nergens bang voor nergens bang voor nergens bang voor
Nergens bang voor

© Sophie van Weert / Heijkoop 

3. ONBEKENDE REDEN

Dit huis het klopt allang niet meer
Stenen muren lijken sterk maar op den duur
Is er een onbekende reden
Is er een aanname die schuurt
Is er een overdosis idealen niet geleefd

Steen op het pad
Vrij om te gaan
Ieder uur belooft hetzelfde lied maar dan beter dan het was

Balans in beweging
Zo langzaamaan droom ik
Over een onbekende reden over een aanname die schuurt
Over balans

Dit huis het klopt allang niet meer
Stenen muren lijken sterk maar op den duur
Is er een overdosis weten
Van hoe het altijd lijkt geweest
Tot om een onbekende reden dat geen grip meer geeft

Balans in beweging
Zo langzaamaan droom ik
Over een onbekende reden over een aanname die schuurt
Over balans
...

Steen op het pad
Vrij om te gaan
Ieder uur belooft hetzelfde lied maar dan beter dan het was
Steen op het pad
Vrij om te gaan
Ieder uur belooft hetzelfde lied maar dan beter dan het was

Over een onbekende reden over een aanname die schuurt
Over een overdosis idealen niet geleefd
Over een onbekende reden over een aanname die schuurt
Over een overdosis idealen niet geleefd
Is er een onbekende reden is er een aanname die schuurt
Is er een overdosis idealen niet geleefd
Is het een onbekende reden is het een aanname die schuurt
Is het een onbekende reden die geen grip meer geeft

© Sophie van Weert / Heijkoop

4. EEN NAAM OF EEN SILHOUET

Ik ben stil en ik luister, want soms komt er iets aan
Ben ik ver genoeg gegroeid om te reiken tot waar ik eigenlijk besta
Elke keer als ik thuiskom heb ik alles paraat
Ben ik klaar voor het licht en het duister
Ik laat me vallen en in de verte komt er iets aan

Een naam of een silhouet
Een vleug van het leven dat er was
Een oorwurm, een boek, een kleur, een kaart een geur,
een overdonderend jaargetijde

Geef me alles opnieuw - Ik laat het vallen vergeef me

En daar lag je zo stil net, en daar ging je weer aan
Ben ik ver genoeg misschien om te begrijpen
Als iets te ver is, maar in de verte komt er iets aan

Een naam of een silhouet
Een vleug van het leven dat er was
Een oorwurm, een boek, een kleur, een kaart een geur,
ëen overdonderend jaargetijde
Een naam of een silhouet
Een vleug van het leven dat er was
Een oorwurm, een boek, een kleur, een kaart een geur,
een overdonderend jaargetijde

Ik denk je weer, en elke keer, je ziet, je hoort, je blijft, het stormt,
het licht, humeur, de jas, de tas, de deur, kompas en een overdonderend jaargetijde,
in de wind en sneeuw, het huilt niet, het geeft geen kik, zo vast, in beweging,
rol voorbij, niet te zoet, in dit onbeschrijfelijk jaargetijde, wie je bent, hoe je hoort,
hoe je komt, hoe je gaat, wie je blijft, in de tijd, in de schreeuw, van een hart, in een mens,
die je draagt, en die roept, een naam, je naam

Een naam of een silhouet, een naam of een silhouet, een naam of een silhouet

© Sophie van Weert / Heijkoop 

5. ALLES WAT WE VERGETEN

Sluit me in in het midden
Daag me uit elke keer weer
Beter duik ik in het diepe
Dan vanbuiten te kijken en denken te zien

Ieder z'n problemen met zichzelf in de tijd en de taal van wat je niet ziet
Alles wat we vergeten

Zoete aanval zilte zeer
Zwijgend naast me een nieuwe visie
Hoe vertaal ik tijd naar weten
Nu dat ik vergeten ben wie ik hier kwam zijn

Ieder z'n problemen met zichzelf in de tijd en de taal van wat je niet ziet
Alles wat we vergeten

Armen omhoog verlangen
Ik schreeuw als het niet lukt
Neem mezelf op schoot
En verwarm de verwarring
En opeens schijnt achter het antwoord een heldere vraag
Wat was ik vergeten om mezelf te zijn

Sluit me in in het midden
Daag me uit elke keer weer
Hoe vertaal ik tijd naar weten
Beter duik ik in het diepe
...

© Sophie van Weert / Heijkoop  

6. DE STRATEN VAN LEIDEN

Zaterdagmorgen
Nog geen uur geleden was het nog een beetje lichter
Het is stil op de straten druk met mensen en wij hebben vingers in onze oren
Want met een vinger voor onze mond wou niemand luisteren

Zaterdagmorgen
Nog geen uur geleden was het nog een beetje beter
Het is stil op de straten en vol met mensen en wij met watten in onze oren
Want met een vinger voor onze mond wou niemand luisteren

En je ligt hier zo stil en alleen maar lof
Voor wat mogelijk is en hopelijk zal blijken
Wie is de mens met al zijn verlangens en alles op het spel
En het licht is zo fel dat het breekt in mijn hoofd
En je ligt hier zo kalm in Leiden te wachten
Wie is de mens met al zijn verlangens en alles op het spel

Ja de straten van Leiden kunnen mooi zijn
Maar dat ligt aan het licht en je pad
De route die wij zullen nemen is om nooit te vergeten
De route die wij zullen nemen is om nooit te vergeten

Zaterdagmorgen
Nog geen week geleden was het ook al zo donker
Het leven geeft haar kinderen
En soms zul je terug moeten geven
Het was stil in de avond
Met een schreeuw die niet kon schreeuwen
Het leven geeft haar kinderen
En soms zul je terug moeten geven

En je lag daar zo stil en alleen maar lof
Voor wat mogelijk leek en hopelijk zou blijken
Wie is de mens met al zijn verlangens en alles op het spel
En het licht scheen zo fel dat het brak in mijn hoofd
En je lag daar zo kalm in Leiden te wachten
Wie is de mens met al zijn verlangens en alles op het spel

Ja de straten van Leiden kunnen mooi zijn
Maar dat ligt aan het licht en je pad
De route die wij nu nemen is om nooit te vergeten
De route die wij nu nemen is om nooit te vergeten

Ieder uur dat we hier zijn
Ieder uur dat ze hier zijn
Ieder deel dat ons bij blijft

We zitten hier stil en alleen
En we lopen wat aan en weer terug
En we weten wat nooit meer is
Wie is de mens met al zijn verlangens en alles wat niet kan

Ja de straten van Leiden kunnen mooi zijn
De straten van Leiden kunnen zo mooi zijn
Ja de straten van Leiden kunnen mooi zijn

Om nooit te vergeten
Om nooit te vergeten
Om nooit te vergeten
Nooit

© Sophie van Weert / Heijkoop 

10. BOOTJE

Een avontuur is wat je niet weten kunt
Al die interessante weetjes waar zijn ze goed voor goed voor
Ik wist ze allemaal en heb ze terug moeten geven

Een avontuur omdat er geen zicht meer is
Op wat het vast en waarschijnlijk zal blijken nadat het goedkomt goedkomt
Ik dacht het allemaal en heb het terug moeten nemen
Ik dacht het allemaal

Wie je blijkt met verlies
Is iemand die weet wat ie nooit bezat
Lieve schat
Lieve schat
Neem me mee tot de horizon

Avonduren duren langer nu
En de middag grijpt de morgen en niemand beseft het behalve wij dan
Ik zie je achteruit - probeer vooruit te leven
Met jou in de achterruit

Wie je blijkt met verlies
Is iemand die weet wat ie nooit bezat
Lieve schat
Lieve schat
Ga maar mee naar de horizon

En net als ik denk: er blijft niks meer over van wat ik wil
Daar komt ze weer aan stralender dan de dag
Een bootje een zeil een trip op het water van de lange nacht
Daar komt ze weer aan stralender dan de dag

Lieve schat
Lieve schat
Ga maar mee naar de horizon
En vaar veel verder dan de sterren naar je echte huis
Ga maar mee schitter wat je kan
Lieve schat
Lieve schat
Ga maar mee schitter wat je kan

© Sophie van Weert / Heijkoop 

11. NAAR HET WATER

Naar het water om heel te blijven
Niet echt zeker of ik jou daar zie
Aan het water om zoveel te begrijpen
En ieder deel van wat komen zal
Laten gaan of pak het vast
In de stilte van het leven wil ik jou toch hier

Wat ik wens en wat ik weet en wat ik hardop voor je voel
Alles in stilte om de golven te bedaren

Niet ieder leven kan dichtbij jou zijn

Naar het water om weer heel te worden
Niet echt zeker of jij mij ziet
Naar het water om zoveel te bevrijden
En in de stilte voel ik jou hier

Wat ik wens en wat ik weet en wat ik hardop voor je voel
Alles in stilte om de golven te bedaren
Al die mensen in de leegte van wat hardop wordt geroepen
Liever met jou alleen in stilte hier

Maar niet ieder leven kan met jou zijn
Niet ieder leven kan met mij zijn
Wat kan het schelen doe er room bij

© Sophie van Weert / Heijkoop 

12. VRAAG DE VRAAG

Als je niet alles kunt vertellen
En je het best wel zou willen delen
En de mensen er ook naar vragen
Maar je weet niet hoe

Hoeveel vergt een samenzijn van een mens alleen
Hoe bedoelt men: hoe gaat het? Alles goed? Heb je het al een plek kunnen geven?
Laat me niet alleen met het antwoord
Laat me niet alleen met het antwoord
En of ik ze mis

Als je niet alles kunt vertellen
En je het best wel zou willen delen
Als je niet alles kunt vertellen
En de mensen er ook naar vragen

Laat me niet alleen met het antwoord
Laat me niet alleen met het antwoord
Laat me niet alleen met het antwoord
Vraag de vraag
Laat me niet alleen met het antwoord

Vraag de vraag
Vraag de vraag
Vraag de vraag

© Sophie van Weert / Heijkoop   -  www.sophievanweert.nl / www.sophieheijkoop.nl

Op 2 januari 2019 werden onze dochters Vesper en Ariël in Leiden geboren. Een eeneiige tweeling van twee keer zes pond, na 36 weken eindelijk daar. Vijf dagen later, op 7 januari overleed Ariël. En op 12 januari vertrok ook Vesper. Onze meisjes bleken geboren te zijn met longen die geen zuurstof konden omzetten (Alveolaire Capillaire Dysplacie). Al leek het eventjes te lukken, ook met de beste hulp konden ze in deze wereld niet lang zijn. Waarom ze deze aandoening hadden, is na uitvoerig (genetisch) testen nog steeds een raadsel. Ik noem ze watermeisjes, omdat ze eigenlijk alleen in mijn buik konden leven en niet 'op het droge', waar je moet kunnen ademen.

De nummers op 'Schetsen Voor Watermeisjes' zijn als eenmansproject thuis opgenomen en begin 2021 uitgebracht.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.